ریوالدو ویتور بوربا فریرا در تاریخ 19 آوریل سال 1972 در پائولیستای برزیل به دنیا آمد.

ریوالدو در بین سال‌های 1997 تا 2002 که در تیم ملی برزیل بازی می‌کرد، یکی از بهترین و گلزن‌ترین هافبک‌های دنیا به شمار می‌رفت. نقطه اوج دوران فعالیتش نیز انتخابش به عنوان مرد سال اروپا و مرد سال فوتبال جهان در سال 1999 بود.

 یکی از بزرگ‌ترین افتخارات ورزشی وی نیز قهرمانی در سوپر جام اروپا و قهرمانی در جام جهانی در سال 2002 بود. البته یک بار نیز یک حرکت کاملا غیرورزشی انجام داد و آن این که در جام جهانی 2002 در دیدار مقابل ترکیه وانمود کرد که از ناحیه سر مصدم شده است و با این کار داور را مجاب به اخراج هاکان اونسال، بازیکن تیم ملی ترکیه از زمین کرد.

او در طول مدت فعالیتش به عنوان بازیکن در این تیم‌ها بازی کرده است:

 پائولیستا پرنامبوکو (1992 – 1990)
اف. سی. سانتاکروز (1993/1 – 1992/1)
موجی- میریم (1993 – 1993/1)
کورینتیانس سائوپائولو (1994 – 1993)
پالمیراس سائوپائولو (1996 – 1994)
دپورتیوو لاکرونیا (1997 – 1996)
اف.ث. بارسلونا (2002 – 1997)
آ.ث. میلان (نوامبر 2003 – 2002)
کروزیرو بلو هوریزونته (فوریه 2004 – ژانویه)

ریوالدو از فصل 05/2004 در باشگاه یونانی المپیاکوس پیروس بازی کرد. در 12 مه 2007 اعلام کرد از آنجایی که این باشگاه قرارداد جدیدی با مبلغی کمتر به وی پیشنهاد داده است، قراردادش را با آنها فسخ خواهد کرد.

از ماه مه سال 2007 برای آ.ا. آتن به میدان رفت و در ماه آگوست سال 2008 به تیم بنیادکار تاشکند ازبکستان پیوست.

عناوین و موفقیت‌ها

به عنوان بازیکن ملی:

مدال برنز فوتبال المپیک: 1996
قهرمان جام کنفدراسیون‌ها: 1997
نایب قهرمان جهان: 1998
قهرمان کوپا آمه‌ریکا: 1999
قهرمان جهان: 2002

به عنوان بازیکن باشگاهی:

قهرمان لیگ برازیلیرو دو فوتبال: 1994
قهرمان لیگ منطقه پائولیستا: 1994، 1996
قهرمان جام یورو آمه‌ریکا: 1996
قهرمان باشگاه‌های اسپانیا: 1998، 1999
قهرمان جام حذفی اسپانیا: 1998
قهرمان سوپر جام اروپا: 1998، 2003
قهرمان لیگ قهرمانان اروپا: 2003
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 2003
قهرمان جام گمپر: 1997، 1998، 1999، 2000، 2001
قهرمان جام حذفی یونان: 2005، 2006
قهرمان باشگاه‌های یونان: 2005، 2006، 2007
قهرمان باشگاه‌های ازبکستان: 2008
قهرمان جام حذفی ازبکستان: 2008

افتخارات شخصی

مرد سال فوتبال برزیل: 1993، 1994
مرد سال فوتبال جهان: 1999
مرد سال فوتبال اروپا: 1999
بهترین بازیکن و آقای گل در کوپا آمه‌ریکا: 1999
آقای گل لیگ قهرمانان اروپا: 2000
انتخاب در تیم ستارگان جام‌های جهانی 1998 و 2002
انتخاب در فیفا 100

پائولو چزاره مالدینی در تاریخ 26 جون سال 1968 در میلان به دنیا آمد

باشگاه: پسر فوتبالیست و مربی سابق ایتالیا، چزاره مالدینی، از وقتی 10 ساله بود، برای باشگاه آ. ث. میلان بازی می‌کرد. در فصل 85/ 1984 و در تاریخ 20 ژانویه 1985 در دیدار مقابل اودینزه کالچو،‌ اولین بازی خود در سری A را تجربه کرد. مالدینی در این بازی از نیمه دوم به جای سرجو باتیستینی که مصدوم شده بود به میدان آمد. وی در طول فصل 85/ 1984 یک بازی در لیگ ایتالیا انجام داد.

او در فصل 86/ 1985 بازیکن ثابت میلان شد. از آن زمان در بیشتر مواقع به عنوان مدافع میانی و برخی مواقع به عنوان مدافع چپ بازی کرده است. اسکودتوی فصل 88/ 1987 اولین عنوانی بود که او با باشگاهش به دست آورد. در پایان دهه 80 در میلان در کنار بازیکنانی چون فراکو باره‌سی، مارکو فان باستن، روبرتو دونادونی، رود گولیت و فرانک ریکارد بازی می‌کرد.

از آن زمان، عنوان‌های ملی و بین المللی زیادی را با میلان کسب کرده است. او تاکنون هفت بار با این تیم قهرمان ایتالیا، یک بار قهرمان جام حذفی و پنج بار قهرمان سوپر جام ایتالیا شده است. علاوه بر این‌ها وی با میلان دوبار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا، سه بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، پنج بار قهرمان سوپر جام یوفا، دوبار قهرمان جام باشگاه‌های جهان موسوم  به جام تویوتا (برنده دیدار قهرمان باشگاه‌های اروپا و آمریکای جنوبی)، و یک بار قهرمان جام باشگاه‌های جهان ( مسابقاتی که بین قهرمانان باشگاهی شش قاره مختلف انجام می‌شود ) شده است.

در سال 1994، مالدینی که در همان سال با میلان اسکودتو و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورده بود، از سوی مجله فوتبال "ورد ساکر" به عنوان بازیکن سال انتخاب شد. او اولین مدافعی است که به این افتخار دست پیدا می‌کند. پس از فصل 97/ 1996 و پایان دوران فعالیت فرنکو باره‌سی، مالدینی کاپیتان تیم آ. ث. میلان شد.

او در 11 مارس سال 2007 در دربی شهر میلان در مقابل اینتر میلان، ششصدمین بازی خود در سری A را انجام داد. وی از لحاظ تعداد بازی در سری A، ‌رکورددار می‌باشد. همچنین او در 16 فوریه سال 2008 در دیدار مقابل پارما در لیگ فوتبال ایتالیا، هزارمین بازی رسمی خود برای میلان را انجام داد.

در 16 دسامبر سال 2007 در جریان بازی‌های جام باشگاه‌های جهان در یوکوهاما، اعلام کرد که در سال 2008 از فوتبال خداحافظی می‌کند. در 7 مارس 2008، دو روز بعد از حذف میلان در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مقابل آرسنال، در تصمیم خود تجدیدنظر کرد و گفت که می‌خواهد قراردادش را برای یک سال دیگر تمدید ‌کند.

در همین حال قراردادش را تا تاریخ 30 جون 2009 تمدید کرد. در 17 آوریل سال 2009 مالدینی اعلام کرد که در پایان فصل 09/ 2008 به طور حتم از فوتبال کنار می‌رود و اضافه کرد که بعد از آن در دنیای فوتبال فعالیت خواهد کرد، البته نه به عنوان مربی.

تیم ملی: اولین حضور مالدینی در تیم ملی ایتالیا در تاریخ 31 مارس 1988 در مقابل یوگسلاوی بود که با نتیجه تساوی 1 بر 1 به پایان رسید. او از سال 1994 تا 2002 کاپیتان تیم ملی بود و با 126 بازی ملی، قبل از فابیو کاناوارو ( 122 بازی ملی )، رکورددار بازی در تیم ملی ایتالیا است.

نقطه اوج دوران فعالیت وی در تیم ملی، حضور در فینال جام  جهانی 1994 ( شکست در مقابل برزیل ) و فینال جام ملت‌های 2000 اروپا ( شکست مقابل فرانسه ) می‌باشد. در جام جهانی 1990 در کشور خود، در مرحله نیمه نهایی، تیم ایتالیا مغلوب آرژانتین شد و جام جهانی را با کسب مقام سوم به پایان برد. مالدینی در مجموع با تیم ملی ایتالیا  در چهار جام جهانی ( 1990، 1994، 1998، 2002 ) و نیز سه جام ملت‌های اروپا ( 1988، 1996، 2000 ) شرکت داشته است.

در سال‌های 1996 تا 1998 در تیم ملی ایتالیا تحت رهبری پدرش، چزاره مالدینی بازی می‌کرد. پائولو مالدینی پس از بدبیاری ایتالیادر جام جهانی 2002 که  در مرحله یک هشتم نهایی با شکست برابر کره جنوبی از دور رقابت‌ها حذف شد، از تیم ملی کناره‌گیری کرد و بازگشت به این تیم برای جام ملت‌های 2004 و جام جهانی 2006 را رد  کرد.

موفقیت‌ها

در تیم ملی:

• سوم جهان: 1990

• نایب قهرمان جهان: 1994

• نایب قهرمان اروپا: 2000

در باشگاه:

• قهرمانی ایتالیا (7): 88/1987، 92/1991، 93/1992، 94/1993، 96/1995، 99/1998، 04/2003

• جام باشگاه‌های اروپا (2): 89/1988، 90/1989

• لیگ قهرمانان اروپا (3): 94/1993، 03/2002، 07/2006

• سوپر جام اروپا (5): 1989، 1990، 1994، 2003، 2007

• جام باشگاه‌های جهان (جام تویوتا) (2): 1989، 1990

• سوپر جام ایتالیا (5): 1989، 1992، 1993، 1994، 2004

• جام حذفی ایتالیا (1): 2003

• جام باشگاه‌های جهان (1): 2007

عناوین شخصی

• بازیکن سال "ورد ساکر": 1994

• دومین بازیکن برتر جهان: 1995

• انتخاب در تیم جام جهانی قرن: 2002

• حضور در باشگاه صدتایی‌های فیفا ( فیفا 100 )

• بهترین مدافع سری A: 2004

• بهترین مدافع سال جایزه باشگاه فوتبال یوفا: 2007

• مالدینی هشت بار ( 1989، 1990، 1993، 1995، 2003، 2005، 2007 ) در فینال جام باشگاه‌ها و نیز لیگ قهرمانان اروپا بازی کرده است. بدین ترتیب او در مجموع به همراه فرانچسکو گنتو، رکورد حضور در فینال این تورنمنت را داراست. گنتو در مجموع یک فینال بیشتر را در کارنامه‌اش دارد، ‌چراکه در سال 1971 هم در دیدار فینال جام در جام اروپا بازی کرده است.

• در فصل 03/ 2002 لیگ قهرمانان اروپا، با انجام 19 بازی، رکورد بیشترین بازی در یک فصل این جام را در اختیار دارد.

• طولانی‌ترین زمان حضور در جام‌های جهانی (2.217 دقیقه) متعلق به او است.

• بازی او بیش از حد جوانمردانه است. در طول بیش از 600 بازی در لیگ،‌ تنها چهار بار کارت قرمز دریافت کرده است.

• پس از کناره‌گیری او از فوتبال، باشگاه میلان، پیراهن شماره " 3 " او را به هیچ بازیکن دیگری نخواهد داد، مگر این‌که در آینده یکی از پسران وی بازیکن این تیم شود.