فرانک جیمز لمپارد جونیور 25 ژوئن سال 1978 در رامفورد انگلستان به دنیا آمد.

او فرزند فرانک لمپارد سینیور مدافع سابق انگلیس و بازیکن پیشین تیم وستهام یونایتد است. مادر او نیز از یک خانواده معروف فوتبالی است.

لمپارد در سال 1994 به عنوان کارآموز به باشگاه وستهام یونایتد پیوست. همان باشگاهی که پدرش دستیار سرپرست آن بود و در سال 1995 به طور رسمی با این باشگاه قرار داد بست.

در اکتبر سال 1995 به تیم سی سیتی قرض داده شد و در همان باشگاه در نخستین بازی لیگ شرکت کرد و یک گل به ثمر رساند و در ژانویه سال 1996 دوباره به وستهام بازگشت.

لمپارد بازیکن ثابت تیم جوانان وستهام بود و در کاپ قهرمانی جوانان 1996 کاپیتان تیم شد.
در سال 1998 لمپارد به تیم بزرگسالان وستهام پیوست و در کنار بزرگانی چون جوکول، مایکل کاریک و ریوفردیناند به یکی از مهره‌های باارزش این تیم بدل شد.

لمپارد در 15 می 2001 با یازده میلیون پوند به باشگاه ثروتمند چلسی نقل مکان کرد. او در فصل نخست حضور خود بازیکن فیکس تیم بود اما در فصل دوم حضورش تحت شعاع بازی خوب جیان‌فرانکوزولا قرارگرفت و افت کرد اما با آمدن آبراموویچ میلیاردر معروف روسی به باشگاه، لمپارد دوباره شکوفا شد و خود را به عنوان بهترین هافبک تیم شناساند.

در فصل 2004 - 2005 لمپارد توانست در همه 38 بازی لیگ برتر بازی کند و 13 گل به ثمر برساند و با تیم چلسی قهرمان لیگ برتر شود. بازی او آنقدر زیبا بود که کارلوس البرتو و یوهان کرایف بازکنان مطرح جهان هر دو او را ستودند و لمپارد را بازیکن برتر جهان خواندند.

لمپارد موفق شد در آن فصل جایزه فوتبالیست سال FWA را از آن خود کند. او در سال بعد بهتر ظاهر شد به طوری که خوزه مورینیو مربی آن دوران چلسی او را بهترین بازیکن دنیا لقب داد.

لمپارد در سال 2003 با النارایوز ازدواج کرد و ثمره این ازدواج یک دختر به نام لوناکوکو پاتریشیا لمپارد است، لونا 22 آگوست سال 2005 به دنیا آمد. فرانک لمپارد در حال فراگیری زبان اسپانیایی است که به گفته برخی به خاطر احتمال پیوستن او به لالیگا اسپانیاست. ولی لمپارد اظهار کرد که آموزش زبان اسپانیایی او صرفا دلایل خانوادگی دارد، زیرا النارایوز اسپانیایی است و او دوست دارد فرزندانش دو زبانه بزرگ شوند.

لمپارد با چلسی 2 بار قهرمان لیگ برتر شده است. وی در نوامبر سال 2005 به عنوان دومین فوتبالیست برتر اروپا شناخته شد و جایزه فوتبالیست سال قاره خود را به هافبک برزیلی رونالدینیو سپرد. یک ماه بعد رونالدینیو عنوان بازیکن سال دنیا را از آن خود کرد و بار دیگر فرانک لمپارد به مقام دوم بسنده کرد.

فابیو کاناوارو در سال 1973 در شهر ناپل ایتالیا به دنیا آمد

استعداد او در خیلی سریع توسط استعدادیابان باشگاه ناپولی کشف شد و این باشگاه، اولین جایی بود که کاناوارو در آنجا مشغول به فوتبال شد.

«دیه‌گو مارادونا» و «چیرو فرارا» هم سابقه عضویت در این تیم را داشتند و از این حیث، کاناوارو به تیمی بزرگ پیوسته بود.

کاناوارو به عنوان توپ‌جمع‌کن کارش را در استادیوم «سن پائولو» آغاز کرد ولی پیشرفتش آن‌قدر سریع بود که خیلی زود در کنار الگوهای دوران کودکی‌اش در تیم بزرگسالان ناپولی به بازی پرداخت.

اولین بازی باشگاهی فابیو در ناپولی، 7مارچ 1993 مقابل یوونتوس بود و اگرچه او خیلی خوب برای تیمش بازی می‌کرد، به خاطر نیازهای شدید مالی مسئولان باشگاه، پس از دو سال حضور در ناپولی، به پارما پیوست.

دوران حضور او در پارما هفت فصل به طول انجامید و او در این مدت در کنار لیلیان تورام و همراه با جیان لوئیجی بوفون یکی از بهترین خطوط دفاعی سریA را تشکیل داد. پارما با حضور کاناوارو در فصل97 تنها با یک امتیاز اختلاف نسبت به یوونتوس، به مقام دوم رقابت‌های سریA دست یافت.

تابستان2002 کاناوارو با قراردادی 32 میلیون یورویی به آ.ث.میلان پیوست و پس از دو سال با عقد قرارداد با یوونتوس، دوباره در کنار هم‌تیمی‌های قدیمی‌اش تورام و بوفون قرار گرفت. همراه با یوونتوس بود که در فصل2005 کاناوارو موفق شد اولین «اسکودتو» را فتح کند.

و دومین افتخار او برای کسب این عنوان هم تنها یک سال بعد اتفاق افتاد تا فابیو طی دو سال، دوبار اسکودتو را با یووه فتح کرده باشد.

پس از پایان مسابقات جام جهانی2006 و با اعلام رای دادگاه فوتبال ایتالیا مبنی بر سقوط یووه به رقابت‌های سریB، کاناوارو پیشنهاد مسئولان رئال را پذیرفت و به عضویت کهکشانی‌های برنابئو درآمد.

اگرچه هیچ‌کدام از سران یوونتوس و رئال مبلغ قرارداد کاپیتان تیم ملی ایتالیا را فاش نکردند ولی مطبوعات دو کشور میزبان قرارداد او را 20میلیون یورو اعلام کردند.

تجربه ملی

اولین موفقیت کاناوارو در عرصه فوتبال ملی در تیم زیر 21سال ایتالیا و در سال92 با مربیگری سزار مالدینی بود. ایتالیا موفق شد در این سال به مقام قهرمانی جام ملت‌های زیر 21سال اروپا دست یابد.

کاناوارو سپس در تابستان96 همراه با تیم زیر 23سال ایتالیا در بازی‌های المپیک آتلانتا شرکت کرد. کاناوارو همراه با آلساندرو نستا خط دفاعی بسیار مستحکمی در تیم ملی ایتالیا ساخت که گلزنی را تقریبا برای هر مهاجمی سخت کرده بود.

فابیو همراه با تیم ملی کشورش در جام‌های جهانی98، 2002 و 2006 و جام ملت‌های اروپا در سال‌های2000 و 2004 شرکت کرده است. اولین بازی ملی‌اش در ژانویه1997 مقابل ایرلند شمالی بود و مهم‌ترین افتخارش در تیم ملی ایتالیا، کسب قهرمانی جام جهانی هجدهم در آلمان بود.

ویژگی‌های فیزیکی، ذهنی و فنی

تمرکز بالا و بازی‌خوانی فوق‌العاده کاناوارو همیشه زبانزد اهالی فوتبال ایتالیا بوده است. تکل‌های دقیقش در کنار زمین، قدرت بدنی بالا و آمادگی همیشگی‌اش باعث شده است تا همیشه از او به عنوان یکی از بهترین مدافعان فوتبال جهان یاد شود.

زندگی شخصی

• کاناوارو در دو نظرسنجی که در ایتالیا و آلمان برگزار شده، به عنوان خوش‌هیکل‌ترین بازیکن فوتبال انتخاب شده است.

• کاناوارو در بین طرفداران فوتبال ایتالیا به عنوان متواضع‌ترین و خوش‌اخلاق‌ترین بازیکن شناخته شده است.

• فابیو یکی از موسسان انجمن خیریه FCF است و همیشه در رابطه با حرکات بشردوستانه پیشقدم بوده است. «FCF» مخفف «فابیو کاناوارو و فرارا» است.

• الگوی او در فوتبال، چیرو فرارا و دیه‌گو مارادونا بوده‌اند.

مشخصات

• نام: فابیو

• نام خانوادگی: کاناوارو

• لقب: ایل مورو دی برلینو(دیوار برلین)

• محل تولد: ناپل – ایتالیا

• نام فرزندان: کریستیان – مارتینا – آندره‌آ

• تاریخ تولد: 13سپتامبر1973

• نام همسر: دانیلا

• قد: 76/1 متر

• پست: مدافع وسط

• اولین باشگاه: ناپولی

• آخرین باشگاه: الاهلی

فابیو کاناوارو با 136 بازی رکورددار بازی ملی در ایتالیاست و پس از ناکامی این کشور در دفاع از عنوان قهرمانی و حذف از مرحله گروهی جام جهانی 2010 از فوتبال ملی کناره‌گیری کرد.

وی از سال 2010 در تیم الاهلی دوبی توپ می‌زد و ژوئیه سال 2011 پس از یک سری معاینات پزشکی تصمیم به خداحافظی از دنیای فوتبال گرفت.

پاول ندود در تاریخ 30 آگوست سال 1972 در چب در چکسلواکی به دنیا آمد.

فعالیت باشگاهی

ندود در شهر اسکالنا درووگتلند بوهمیا بزرگ شد. در پنج سالگی فوتبال را در باشگه تاتران آنجا آغاز کرد. در همان سال‌ها با انجام تمرینات زیاد و قابل توجه، حس جاه طلبی زیادی از خود نشان می‌داد. در سال 1985، وقتی هنوز پانزده سال داشت، تیم جوانان چب او را جذب کرد، اما نتوانست مدت زیادی وی را نگه‌ دارد. تنها بعد از گذشت یک سال به اسکودا پیلسن پیوست.

 وی در فصل 92/1991 خدمت سربازی‌اش را در باشگاه دوکلا پراگ انجام داده و در این تیم در لیگ دسته اول چکسلواکی بازی کرد. در آن فصل سه گل در نوزده بازی به ثمر رساند. در آن زمان، مورد توجه تیم اول چکسلواکی، اسپارتا پراگ قرار گرفت و برای فصل 93/1992 به استخدام این تیم درآمد.

در آنجا از همان ابتدا در ترکیب اصلی قرار نگرفت. این هافبک در آنجا 18 بازی انجام داد، 13 بار به عنوان یار ذخیره وارد زمین شد و هیچ گلی هم نزد. تازه در فصل 94/1993 بود که به ترکیب اصلی راه یافت و سه گل نیز در 23 بازی فصل زد.

در فصل 95/1994 یکی از بازیکنان مهم و اصلی تیم اسپارتا بود که با این تیم به سومین قهرمانی پیاپی لیگ هم دست یافت. ندود 27 بازی کرد و شش گل هم وارد دروازه حریفان کرد. فصل 96/1995 بهترین فصل بازی او تا آن زمان بود. او تبدیل به ستاره تیم شده بود و با زدن 14 گل در 27 بازی توجه باشگاه‌های خارجی را هم به سوی خود جلب کرد. پیش از همه آیندهوون هلند به جذب او علاقه نشان داد و قراردای یک‌ ساله با وی به امضاء رسانید.

با نمایش موفقی که به همراه تیم ملی جمهوری چک در جام ملت‌های 1996 انگلیس داشت، مورد توجه باشگاه لاتزیورم ایتالیا قرار گرفت که تحت رهبری مربی چک-ایتالیایی، زدنیک زمان بود. آیندهوون او را بازخرید کرد. انتنقال وی اما از اسپارتا پراگ به لاتزیو خیلی عجیب بود.

 او با مبلغ 5/1 میلیون کرون چک به تیم کوچیس اسلواکی رفت و از آنجا به ازای 5/7 میلیون مارک به لاتزیورم منتقل شد. اسپارتا هم مانند کوچیس تحت مالکیت رزس اسلواک قرار داشت.

در لاتزیو با هدایت زمان کم کم با مشکلات اولیه کنار آمد و در ترکیب اولیه تیم قرار گرفت. در سال‌های بعد در لاتزیو به یکی از بهترین هافبک‌های هجومی اروپا تبدیل شد. او با این باشگاه در مجموع هفت عنوان کسب کرد که قهرمانی در جام در جام اروپا در سال 1999، و قهرمانی باشگاه‌های ایتالیا در سال 2000، ‌پس از سال 1974 بود. 

در تابستان سال 2001 یوونتوس تورین به ازای مبلغ 2/41 میلیون یورو وی را به جای زین‌الدین زیدان فرانسوی که به رئال مادرید پیوسته بود، به خدمت گرفت. در اولین فصل حضورش در تیمی که رکورددار قهرمانی باشگاه‌های ایتالیا بود، گرچه بازیکن ثابت نبود، اما باهدایت مارچلو لیپی به دومین اسکودتو (قهرمانی ایتالیا) دست یافت.

فصل 03/2002 بهتر از فصل قبلی و در عین حال کمی ناراحت کننده پیش رفت. یک کارت زرد در بازی نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا برابر رئال مادرید،‌ با محرومیت از حضور در دیدار فینال برای ندود همراه بود. دیداری که در آن یوونتوس در ضربات پنالتی مغلوب آ.ث. میلان شد. اما در سری A وی تبدیل به همه‌کاره تیم یوونتوس و محبوب هواداران شد. او با یووه در آن فصل سومین قهرمانی باشگاه‌های ایتالیا را تجربه کرد.

در پایان سال 2003 به عنوان دومین فوتبالیست کشور چک، پس از جوزف ماسوپوست، از سوی مجله معتبر ورزشی فرانس فوتبال به عنوان مرد سال فوتبال اروپا برگزیده شد. در ارس 2004 نیز از سوی پله در فهرست 125 فوتبالیست برتر و در قید حیات دنیا قرار گرفت.

در سال‌های 2005 و 2006برای ندود با هدایت فابیو کاپلو، دو قهرمانی دیگر با یوونتوس به دست آمد. البته هردوی این عنوان‌ها پس از ماجرای رسوایی در فوتبال ایتالیا در فصل 2006/2005 از این تیم پس گرفته شد. به علاوه یووه مجبور شد در پایان آن فصل به سری B (لیگ دسته دوم) برود. با وجود این که در آن زمان باشگاه‌های بزرگ اروپا حتی در 34 سالگی با آغوش باز خواهان او بودند، اما ندود تصمیم گرفت در یووه مانده و با این تیم در سری B بازی کند. از آنجایی که قرارداد او تنها تا ماه ژولای سال 2007 اعتبار داشت،‌ مدت زیادی مصمم بود تا در پایان فصل به فوتبالش پایان دهد. او تحت رهبری دیده دوشان دوباره فصلی برجسته را پشت سر گذاشت، گل‌های سرنوشت‌ساز زیادی زد و با وجود کسر نه امتیاز، با تیم یووه به طور مستقیم به سری A صعود کرد. با پایان فصل 09/2008 و به اتمام رسیدن  قراردادش با تورینی‌ها، به فعالیت خود پایان بخشید.

فعالیت ملی

فعالیت ندود به عنوان بازیکن تیم ملی جمهوری چک در 5 ژوئن سال 1994 آغاز شد. در یک بازی دوستانه مقابل ایرلند در دوبلین در دقیقه 84 به جای یری نمچ وارد زمین شد.

در جام ملت‌های 1996 اروپا در انگلیس رهبر بی‌چون و چرای خط میانی چک بود. او در پنج بازی از شش بازی تیمش حضور داشت و در دومین بازی گروهی که به پیروزی 2 بر 1 مقابل ایتالیا انجامید، گل اول چک را زد. جمهوری چک حتی به  دیدار فینال نیز رسید، ‌اما با گل طلایی اولیور بیرهوف در دقایق اضافه و پیروزی 2 بر 1 آلمان، ‌دستش از جام کوتاه مانده و نایب قهرمان این رقابت‌ها شد.

در جام ملت‌های 2004 اروپا در پرتغال، ندود به عنوان کاپیتان، تیم چک را به مرحله نیمه نهایی رساند، اما درنیمه اول بازی مقابل یونان در محوطه جریمه حریف دچار مصدومیت از ناحیه زانو شد. تیم جمهوری چک بدون او با یک گل نقره‌ای از دور رقابت‌ها خارج شد.
وی به میل خود در چند ماه پس از آن در تیم ملی حضور نیافت تا روند بهبودی‌اش با فشار مسابقات متوقف نشود. تا این که کارل بروکنر،‌ سرمربی تیم ملی برای دیدار انتخابی جام جهانی 2006 برابر نروژ که به صعود چک به جام جهانی انجامید،‌ از وی برای حضور در تیم ملی دعوت کرد.

ندود در 15 آگوست سال 2006 اعلام کرد که به بازی در تیم ملی پایان می‌دهد. در یک بازی دوستانه برابر صربستان در 16 آگوست سال 2006 برای آخرین بار با پیراهن تیم ملی کشورش به میدان رفت. پس از 44 دقیقه نیز تعویض شد و در میان تشویق فراوان تماشاگران از تیم ملی خداحافظی کرد. وی در مجموع 91 بازی ملی انجام داد و 18 گل به ثمر رساند.

زندگی شخصی

پاول ندود به همراه همسرش ‌ایوانا دو فرزند پسر و دختر به اسامی پاول و ایوانا دارد.
وی در المپیک زمستانی سال 2006 در تورین ایتالیا به عنوان مفسر بازی‌های تیم ملی اسکی روی یخ جمهوری چک با تلویزیون ایتالیا همکاری می‌کرد.

موفقیت‌ها

قهرمان جام در جام اروپا: 99/1998
قهرمان سوپرجام اروپا: 1999
قهرمان باشگاه‌های چکسلواکی: 93/1992
قهرمان باشگاه‌های جمهوری چک: 94/1993، 95/1994
قهرمان جام حذفی جمهوری چک: 1996
قهرمان باشگاه‌های ایتالیا: 2000/1999، 02/2001، 03/2002، 05/2004، 06/2005
قهرمان لیگ دسته دوم ایتالیا: 07/2006
قهرمان جام حذفی ایتالیا: 98/1997، 2000/1999
قهرمان سوپرجام ایتالیا: 1998، 2000، 2002، 2003
نایب قهرمان اروپا با تیم ملی چک: 1996

عناوین شخصی

مرد سال فوتبال جمهوری چک: 1998، 2000، 2003، 2004
مرد سال فوتبال ایتالیا: 2003
مرد سال فوتبال اروپا: 2003
جایزه باشگاه فوتبال یوفا به عنوان هافبک سال: 2003